U pokušaju da razjasnim istorijski razvitak izvođačkih umetnosti, pre svega performansa i šta je ono što je u istorijskom kontekstu rezultovalo pojavu, tj. imenovanje-markiranje ove nove discipline, i njena pojavljivanja-prepoznavanja-uticaje od prvobitne zajednice do danas, napomenuću da diskurs[1] može biti tumačen različito –
a to je komentar, svakog društva koje ima svoje velike priče koje se ispredaju, variraju, ponavljaju, kao formule, tekstovi, definicije. Iz tog razloga u svakom društvu postoji bez obzira od vremenske determinisanosti, vrsta stepenovanja među diskursima, kao onih koji su izgovoreni u svakodnevnici, onih koji počinju na početku govornih činova, onih koji preuzimaju te govorne činove i formulišu ih, transformišu, rečju diskursi koji su rečeni – (iz)rečeni, te ovo diferenciranje nije stabilno i apsolutno, konstantno i apriori[2]
