Teorijska razmatranja pronalaze jednu novu sponu između svakodnevnog života i umetnosti. Za situacioniste je politička akcija recimo, bila oblik performans arta... težili su otkrivanju pojedinačnih i fragmentarnih istina u samoj svakodnevici ponašanja, koje su nazivali anarho-marksističkim istinama, izbegavajući interpretativne spekulativne istine.
Nastankom novih teorija kulture i roda teoretičari poput Rolan Barta (Roland Barthes), Mišel Fukoa (Michel Foucault), Julije Kristeve (Julia Kristeva), Džudit Batler (Judith Butler), Klod Levi Srosa (Claude Lévi-Strauss)[1] izvode niz teorijskih istraživanja, gde razmatraju intertekstualnost – npr. jedinku kao skup različitih slika i tekstova i uloga koje su podstaknute okružnjem, te raznobojni spektar tuđih zapažanja i svega onoga što nije „subjektivno ja“.
[1]Strukturalizam – u kritičkim teorijama, teorijska paradigma koja ističe dа elemente ljudske kulture trebа shvаtiti u smislu njihovog odnosа sа širim, sveobuhvаtnim sistemima ili strukturama. Smer istraživanja je interdisciplinaran, nastao je na tlu rezultata iz različitih oblasti (lingvistike, ekonomije, antropologije, fizike, psihoanalize...) povezujući mnoge naučne discipline.
